وسر انجام درتاریخ سیزدهم اردیبهشت ۱۳۶۱در عملیات بیت المقدس در فکه به شهادت رسید. این شهید عزیز عاشق امام زمان بود و هنگامی کهنام مبارک آن حضرت را می شنید به عنوان احترام بلند می شودو ارادت خاصی به آن حضرت داشت ودروصیتنامه خود وصیت می کندکه شبانه من را به خاک بسپارید و پنج نفر در تشیع جنازه من شرکت بکنند ۱پدرم۲ جناب علی اصغر دستغیب وچند تن از دوستان شهید. وبرقبرم بنویسید پاسدار فدایی امام زمان.وبه قول یکی  دوستانش که از دور نظاره گر این تشیع جنازه بود حضور امام زمان و گرفتن تابوت آن شهید بود وگذاشتن آن در قبر بود.وحالا اصل خاطره را به زبان خود دوست شهید بیان می کنم .

 مراسم تشیع جنازه آن شهید...

 از اینکه من جز آن چند نفر نبودم غبطه می خوردم وجهت رعایت وصیتش دورا دور در مراسم شرکت می کردم .فضای مراسم طوریدیگر به نظرم آمد حضرت زهرا را بین خود وخدا واسطه نمودم و خدارا قسم دادم که اگر موضوع خاصی در این مکان وجود دارد من بدانم تشییع کنندگان فقط چند قدم مانده به قبر تابوت شهید رااز زمین بلندکردند تا محل قبر تشییع نمودند . هنوز یکی دو قدم از تشیع نگذشته بود که یکی از دوستانم به حالت گریه وغیره عادی شخصی را به دنبالمن فرستاد تا به نزد او بروم . خود را به او رساندم به من گفت بیاکه من دارم می بینم گفتم چه می بینی ؟گفت امام زمان «ع» را می بینمجلو تابوت رو گرفته وبا تشییع کنندگان می آید . تقریبا دیگر به بالای سرقبر محل دفن رسیده بود. وقتی تابوت را روی زمین گذاشتند باز گفتم دیگه چه میبینی ؟ گفت حضرت در کنار تابوت ایستاده. در آن هنگام جنازه شهید بزرگوار را به داخل قبر انتقال دادند در حالی که حاج آقا دستغیب به داخل قبررفته بود تا آن شهید گرانقدر را در قبربگذارند و برای او تلقین بخوانند وقتی که جنازه آن شهید عزیز را درقبر گذاشتند گفتم هنوز آقا را می بینی ؟ گفتند خیر دیگر نمی بینم به اوگفتم که اگر صلاح  می دانی به آقای دستغیب موضوع را بگویم . ایشان فرمودند : اشکالی ندارد ولی نگویید چه کسی دیده من فورا به طرف آقای دستغیب رفتم و موضوع را با ایشان در میان گذاشتم و از ایشان خواستم دعای فرج را همگی با هم در حضور ایشان بخوانیم آقا قبول نمودند واز قبر بیرون آمد و همگی دعای فرج را با هم خواندیم و انگار از من میخواستند که مطلب را برای جمه حاضر بیان کنم . امر ایشان را اطاعت نمودم.

 مناجاتی از شهید عبد الحمید حسینی با امام زمان«عج»

 سلام بر مهدی منجی انسانها:

 ای آقایم ای سرورم ای رهبرم وای امیدم آقا جان خود بهتر میدانی که جز تو امیدی ندارم وجز به تو دل نبسته ام . آقاجان آن شب در حمله تورا دیدم . آقا من عاشقم . آقا من گم کرده دارم . آقایم مولایم تو را به جان تو را به ناله های زینب بار دگربگذار تا تو را ببینم دعایم این ست که خدایا تا مهدی را ندیده ام  مرا  از دنیا مبر .آقایم مولایم خدا شاهد است در آزاد سازی آبادان ما نبودیم که جنگیدیم . تو بودی آقا.آقا با چه رویی تو را صدا کنم وبا کدامین آبرو تو را بخوانم . ای منجی صبحدم تا انقلابت وتا قیامت خمینی را برای ما وعباد صالح خدا نگهدار... 

  شهید فدایی امام زمان «ع » عبد الحمید حسینی   جوانی با ایمان با تقوا مجاهد. با اخلاق وبا درک شعوربالا . عالم وعامل به علم خود بود و فلسفه شهادتش بنا به قول مجاهدین همراهش ایثار.فداکاری و ازخودگذشتگی و نجات همر زمانش از چنگال دژخیمان بعثی بود که با تیرظلم وجور به درجه رفیع شهادت نایل شود.  روحش شاد راهش پر رهرو باد . راوی دوست شهید ..

.انشالله چند خاطره جذاب دیگر از  این شهید   به زودی بیان می کنم...